In augustus dit jaar stuurde Gijs Vlothuizen mij veel foto’s van de familie Miedema en Wierda. Daar zaten ook een paar foto’s bij van jonge meiden die belangstelling voor paarden hadden. Die meiden waren de nichten Gelbrie en Jantje Miedema en Lijsbeth Jantje Miedema. Drie van de foto’s trokken mijn aandacht. Gijs had mij gevraagd of ik ook wist waar die foto’s waren genomen. Op twee van de foto’s waren volgens mij de woningen te zien op Dirkjebuorren, maar daar was ik niet helemaal zeker van.
Maar moet je daar dan wel zeker van zijn? Ja . . . . het liefst wel, want dat kan een foto nog meer betekenis geven. Ik heb de foto’s gearchiveerd met de namen er bij, wanneer de foto’s zijn genomen, van wie en wanneer ik de foto’s heb gekregen etc. Daar bleef het eerst even bij, maar de beelden van de foto’s bleven wekenlang op mijn netvlies hangen. De beelden waren zo herkenbaar, net of ik het paard en deze omgeving eerder heb gezien. Ja ja . . . . . een paard herkennen op een foto die in ieder geval vóór mijn geboorte is genomen. Het moet niet gekker!
Ik zal het uitleggen. Mijn pake Gerrit Bouma en beppe Afke woonden vroeger met hun zoon Hendrik (mijn vader) op Dirkjebuorren. Mijn pake was arbeider maar hij had ook een paard en wat kleinvee en huurde wat land om gewassen te verbouwen. In de familie ging het verhaal dat pake vroeger een keer met het paard op hol was geslagen en dat hij daardoor één van de houten luifels op Dirkjebuorren volledig vernielde omdat het paard naar de stal toe wilde. Deze gebeurtenis zou vlak voor de WOII zijn gebeurd. Op verjaardagsvisites kwam steevast dit verhaal weer op de proppen en omke Sipke (de broer van pake) vertelde het verhaal ieder jaar weer sterker zo leek het wel. Ik herinner mij dat er veel om werd gelachen.
Enkele jaren geleden vond ik onderstaand bericht in de Leeuwarder Courant dat het familieverhaal bevestigde; het was dus toch waar geweest.
MINNERTSGA, 24 April (1939). Hedenmorgen geraakte op de Middelweg alhier een paard gespannen voor een kunstmeststrooier op hol. Twee paarden, die op dezelfde weg een wagen voorttrokken, geraakten ook op hol. De bestuurders van beide voertuigen konden tijdig van hun zitplaats springen. De paarden renden bij Dirkjebuurt het erf op en konden daar worden gegrepen. Een houten afdak werd vernield. Verdere ongelukken hadden niet plaats.
Maar nu even terug naar de foto’s. In het familiealbum zitten een paar foto’s van mijn pake met zijn paard. Volgens mij moet daar een foto in zitten die overeenkomst vertoont met de foto’s van de jonge meiden bij het paard bij waarschijnlijk Dirkjebuorren. En jawel . . . . . het paard op foto met de jonge meiden is het paard van mijn pake. En sterker nog . . . . . de foto’s zijn op dezelfde dag en tijdstip gemaakt. Op alle foto’s heeft het gras voor het hekwerk dezelfde structuur.
Wat kunnen beelden toch diep geworteld zitten in het geheugen en wat is het bijzonder dat deze beelden, die ergens in de vijftiger jaren van de vorige eeuw vrijwel tegelijk vastgelegd zijn, dit jaar op mijn bureau weer samenkomen.
NB. De foto’s zijn ook in de beeldbank te zien.
Geef een reactie