Tijdens de restauratie werkzaamheden in augustus 1953 in de toenmalige Nederlands Hervormde Kerk - nu Meinardskerk - werd een vrijwel onbeschadigde grafzerk gevonden. De grafzerk bleek uit het midden van de zeventiende eeuw te zijn. Op zichzelf beschouwd is het vinden van dergelijke grafzerken geen bijzonderheid. Nog steeds worden bijzondere grafzerken gevonden bij restauratie werkzaamheden. In Friesland is er zelfs een speciale werkgroep bij die ingeroepen wordt als er vondsten van grafzerken worden gedaan. Door de werkgroep wordt alles nauwkeurig in kaart gebracht en worden er foto's gemaakt. Kort na de brand van 3 juni 1947 In de beginjaren '50 van de vorige eeuw was men druk bezig om de kerk in Minnertsga weer in oude glorie te herstellen. Want door een rampzalige brand van juni 1947 was de kerk een ruïne geworden. En vele grafzerken in de vloer van de kerk waren totaal vernietigd door de hitte en vallende balken en puin. De vondst van deze grafzerk in 1953 viel echter een beetje uit de toon. De wapens en opschriften waren namelijk op geen enkele manier verminkt, wat inhoudt, dat de zerk de rumoerige tijd van 'Vrijheid, gelijkheid en broederschap' letterlijk en figuurlijk over zich heen heeft laten gaan. Het is immers bekend, dat in die periode bijna alle grafmonumenten en -stenen werden ontdaan van tekenen, die op een bepaalde stand zouden kunnen wijzen. Zelfs de doden moesten meedelen in de algehele gelijkheid. Dat deze steen van - in alle eerbied gesproken - de dans heeft ontsprongen, is te danken aan het feit, dat dat ze verscholen lag onder de vloer van de consistoriekamer. Waarschijnlijk heeft men ze niet kunnen vinden. Gelukkig, want zo zijn de in gebeitelde wapens van een oud-Minnertsgaaster geslacht bewaard gebleven. Detail grafzerk Haarda Hoe de wapens eruit zagen toen de steen voor het licht kwam blijkt uit de foto van hiernaast. Even belangrijk zijn echter de mensen, die onder de zerk hun laatste rustplaats vonden. De voornaamste zijn Jan Jans Hilverda, die 27 april 1665 overleed, z'n vrouw - tien jaar later gestorven - en z'n broer, die na het overlijden van Jan Hilverda met de weduwe trouwde. Deze mensen voerden prachtige wapens, maar waren niet tegenstaande dat - naar de heer C. Mulder, een man die met veel interesse de vroegere gang van zaken in Minnertsga bestudeerde, meedeelde - maar eenvoudige boer met wat 'túnkerij', hoewel men hierover ook weer niet te gering over moet denken. Het schijnt zo te zijn geweest. Hiltje Haarda bewoonde als 'frij faam' de boerderij 'Haarda', vlak bij het slot van baron Sixma van Andla. Zij huwde later - aldus Mulder- met Jan Jans Hilverda, die in 1665 overleed. Daarna trouwde een broer van Hilverda met haar. Twaalf februari 1675 overleed ook Hiltje Haarda. Haar naam werd in de zerk gebeiteld, evenals die van haar tweede man. Aan de Tilledyk, op de plaats waar toen de boerderij van de heer Wietse Boersma stond, is nog maar te  nemen dat daar vroeger de boerderij 'Haarda' [...]

In de dorpskrant Nijs út eigen doarp van april 2005 stond een artikel over de dorpstimmerman Van der Velde. Het artikel is geschreven door Janke Boersma. Janke is een kleinkind van deze timmerman. Ook dit artikel mag eigenlijk niet ontbreken op dit blog: Minnertsga vroeger. 'Us mem har heit, Arjen van der Velde wie timmerman yn Minnertsgea. Hij hat ferskate huzen set, sa as it skoalhûs dêr ‘t no (2005) de famylje Steinfort wennet. Dat skoalhûs waard boud omdat master P. Bartlema haad fan ‘e skoalle fûn dat it hûs dêr ’t er wenne net passelik wie foar him en frege dêrom it skoalbestjoer om in nij hûs sette te litten. Dat waard besprutsen en goedkard foar de priis fan f. 3520.- Arsjitekt Lettinga fan Seisbierrum skatte it (04-03-1908) op f.3840.- Van der Velde wie genegen it hûs nei it makke bestek te bouwen foar f. 3831.- Links het schoolhuis (1916) It hûs waard ferve troch Joh. Terpstra, pake fan Joh. Terpstra dy ’t bij de Tille wennet, foar de priis fan f. 248,75. De haadkleur wie read. It doktershûs yn ús doarp is ek boud troch myn pake, net foar in húsdok­ter mar foar L. Akkeringa dy ’t op hâlde mei buorkjen op de pleats, no bewenne troch Sevenster oan it Ald Mear yn Wier. Nei dat Akkeringa stoarn is hat syn frou Jitske Akkeringa-Wijngaarden in stik grûn dat bij it hûs hearde oan de Tsjerke skonken om der in gebou op te setten, dat no “De Twaskar” is. In tinkplaat dêrta is oanbrocht yn de hal fan it gebou. No ’t wij toch op tsjerkelik mêd belâne binne, it folgjende. De frou fan in dûmny fûn dat de foardoar fan de pastorij oan fernijing ta wie, no dan moast de timmerman der mar efkes nei sjen. De doar wie sa geef as kryt, dus dat gong net troch. Om op de boeren wêrom te kommen, die hienen doetiids fêste arbei­ders en wennen yn huzen ticht by de buorkerij. De arbeiders waarden altyd foar in jier ynhierd op 12 maaie, ek wol Alde Maeije neamd. Foldie it fan beide kanten goed dan bliuwden se der, mar der wienen ek arbeiders dy ’t jierlyks nei in oare boer gongen. Van der Velde had in 5de pand links zijn timmerbedrijf (1900) It húsrie waard helle op weinen mei hynders der foar troch de nije boer syn arbeiders. De bern joegen har dan del op it bêdguod en de âlders sieten foarop de wein. Hiele karavanen gongen de dyk del. De timmerman moast dan komme om it kammenet (in kast mei it ûn­derste gedielte laden en dêr boppe twa doarren) ùtinoar te heljen. Us pake sei dan “It kammenet stiet noch te triljen en no geane se al wer fuort”. De timmerman makke doetiids ek deakisten en bij de begraffenissen hie ús beppe dan de foargong bij de froulju. Neitiids kofjedrinke en dan kaam bij tiden de notaris mei in testamint.   Beppe sei dan “No gean ik [...]

Nadat ik het vorige artikel over de in Minnertsga geboren schrijver en dichter Seerp Anema op dit blog had gepubliceerd, wist ik dat er nog wat miste. Ik had nog een afbeelding willen plaatsen, maar . . . . . . ik was het spoor even bijster. Bijster? Ja, want er liggen nogal wat dingen die nog een plekje moeten krijgen in mijn eigen archief. Wat het archiveren van spullen betreft loop ik hopeloos achter en daarom liggen er nog veel dossiers van Minnertsgaasters die nog aangevuld moeten worden. Van Seerp Anema trof in enkele jaren geleden wat moois aan. De beeltenis van Seerp Anema is kennelijk ooit op sigarenbandjes afgedrukt. Van wanneer deze sigarenbandjes zijn is mij niet bekend. Maar zo te zien hebben ze nooit werkelijk dienst gedaan als waar ze voor bedoelt waren. Op de bandjes staat: Vlaamse en Ned. schrijver Seerp Anema 1875 Minnertsga Bij deze serie heb ik nog een groen en een grijs exemplaar. Eigenlijk is het toch wel heel bijzonder dat deze geboren Minnertsgaaster het ook zover geschopt heeft dat er een sigarenbandje van hem is gemaakt. Mij is niet bekend of meer Minnertsgaaster het zover hebben geschopt.

Na het vorige artikel over prof. Anne Anema leek het mij goed om ook zijn broer Seerp Anema de revue te laten passeren. Seerp is ook geboren in Minnertsga en was dichter en schrijver. Bij mij in de boekenkast staat een roman van hem dat in 1907 is uitgegeven. In dat boek, met de titel ‘In ’s Levens opgang’ weerklinkt zijn afkomst. Minnertsga noemt hij in zijn roman Middelgum en voor Firdgum gebruikt hij Fordmarrum. Seerp Anema De toren van Minnertsga (Middelgum) beschrijft hij als volgt: “Gespeend aan alles wat naar architectuur zweemt, verheft zich de toren als een imposante massa boven het schrale kerkhof geboomte. Voor een vreemdeling, die het dorp aan den oostkant nadert, gelijk hij de hoofdpartij van een trotschen, sombren burcht. Somber blikken zijn galmgaten ver, ver de velden over en geen lentezon lacht zoo vriendelijk, dat ze de duistre blikken van dien grijzen petrefact ook maar even vermag te verhelderen. Met de norsheid van een machtigen dwingeland, wiens heerschappij door de eeuwen onomstootelijk werd gevestigd, heerscht hij over den omtrek en zal hij daarover heerschen, tot de stem des archangels den wereldbrand inluidt. Als een sonore, diepe bas van zijn klokslag weerklinkt, stormt een krijschende kraaientroep verschrikt uit de gaten en scheuren naar buiten, de zwart geharnaste roofridderschaar, die in de duistere ruimten daarboven den gang der beschaving trotseert”. Seerp Anema is geboren 31 oktober 1875. Op 23 juni 1911 trad hij in het huwelijk met Anna Hermina Louisa Kuijper. Uit dit huwelijk werden 2 zoons geboren. Na haar overlijden (14-11-1953) is Seerp op 7-4-1955 gehuwd met Jacqueline Cornélie Adolphine du Marchie van Voorthuijsen. Uit dit huwelijk werden geen kinderen geboren. Seerp Anema kreeg een onderwijzersopleiding in Den Haag. Na het behalen van de MO-akte Nederlands was hij enige tijd leraar en vanaf 1924 schoolopziener in de inspectie Amsterdam. Boekomslag Seerp Anema stond sterk onder invloed van het neocalvinisme van de gereformeerde voorman Abraham Kuyper - met wie hij een persoonlijke relatie had: zijn latere echtgenote was diens nicht - , en heeft geprobeerd op basis van diens inzichten in de esthetica een calvinistische kunstleer te ontwerpen. Hij kwam hierbij in botsing met de andere protestantse literatoren, eerst met de groep rond Ons Tijdschrift, later met die rond Opwaartsche Wegen. Zijn radicale breuk met alle contemporaine kunstopvattingen ging deze schrijvers en dichters veel te ver, terwijl hij hun op zijn beurt voortdurend halfslachtigheid verweet. Seerp was eveneens een broer van Bauke Anema die burgemeester is geweest van de gemeente Barradeel en in Minnertsga zijn residentie had. Het lijkt mij dat ik het volgende artikel maar over hem moet gaan. Zie voor meer informatie Historici.nl In de Leeuwarder Courant van 28 december 1990 stond een uitgebreid artikel over Seerp Anema. U kunt dat artikel vinden op de website De krant van toen