In april 2011 kreeg ik via de website van de Oudheidkundige Verenging Barradeel contact met een vriendelijke mevrouw uit Leiden. Deze mevrouw is een afstammeling van Dirk Sijes Algera en Gerritje Lolles Steensma. Het waren namelijk haar overgrootouders. Ik kreeg ook een paar digitale familiefoto's van haar toegestuurd; prachtige oude zogenaamde visitekaartportretten uit de periode 1890 - 1900. Maar er waren ook een paar recentere foto's bij die in 1980 zijn gemaakt. En juist die foto's intrigeren mij. Het moet de oude woonstee zijn van Dirk Sijes en Gerritje. Dirk Sijes Algera en Gerrit Lolles Steensma Dirk Seijes werd geboren op 11 maart 1850 in Minnertsga. Hij trouwde in mei 1871 met Gerritje Lolles Steensma die op 28 februari 1849 in Minnertsga is geboren. Gerritje waren een kleinkind van notaris Steensma. De naam Dirk Sijes is een naam die vroeger verbonden was aan de 'Pôle' die toen Dirk Sijes-pôle werd genoemd. Tegenwoordig is dit Hearewei 15. Deze Dirk Sijes is de 'pake' van de Dirk Sijes die met Gerritje getrouwd was. Maar even terug naar de foto's uit 1980. Het is mij niet helemaal duidelijk waar deze boerderij heeft gestaan. Stond die wel in Minnertsga? Ik heb alle oude foto's die ik heb er op na gekeken, maar zonder resultaat. Boven het raampje rechts van de VW-bus zit een gevelsteen. Wie kan mij vertellen waar deze boerderij heeft gestaan? 1980: waar staat/stond deze boerderij?             Gevelsteen boven het raam (rechts van de VW-bus)              

In het begin van de vorige eeuw kwam elektriciteit in opkomst. Verspreid over het land werden centrales gebouw die voorzien waren van diesel- of kolen generatoren die de stroom opwekten. In 1916 werd in onze provincie het Provinciaal Elektriciteit Bedrijf opgericht; beter bekend als P.E.B. Het P.E.B. verzorgde de elektriciteitsvoorziening - opwek, transport en distributie - in de provincie Friesland met uitzondering van Leeuwarden. In Leeuwarden werd dit gedaan door het Gemeentelijk Elektriciteit Bedrijf (G.E.B.). P.E.B. huisje (rechts) In september 1929 werd in Minnertsga met de aanleg van de elektriciteit begonnen. Een gedeelte van de kabel was toen al gelegd naar de plaats waar het transformatorhuisje zou worden gebouwd. Dat gebouwtje kwam naast het brandspuithuisje te staan aan de zuidkant van de kerk. In onze jeugd was dit het ‘Pake en beppehúske’ verwijzend naar de letters P.E.B. in de gevelsteen. Volgens het bericht in de krant was het de bedoeling dat nog vóór de winter in Minnertsga op verschillende plaatsen het ‘nieuwe licht’ zou branden. Gelijk met de aanleg van de bovengrondse kabels, werden ook draden gespannen voor de radiocentrale. Zodra de stroomvoorziening was aangelegd kon de ondernemer van de radiocentrale gelijk beginnen met het uitzenden van muziek en het doorgeven van de uitzendingen van de beide Nederlandse radiostations. In het dorp werden grote houten palen geplaatst waaraan het bovengrondse netwerk werd bevestigd. Vanaf de palen werden aftakkingen gemaakt naar de woningen. De elektriciteitsdraden kwamen binnen via porseleinen isolatoren die op een beugel aan de gevel of het dak van de woning waren bevestigd. In de woning werd vanaf de elektriciteitsmeter ijzeren buizen aangelegd langs muren, deurposten en de balken van het plafon. De buizen waren diep rood gekleurd en er zaten slechts twee koperdraden in. De koperdraden waren omwikkeld met een kous. Tilledyk: voor het schoolhuis paal met zekeringen (1952) Tja . . . . . . . en dan waren die leidingen meestal over het behang bevestigd dat met zorg op het linnen was geplakt. Wat doe je dan als er eindelijk weer eens wat geld was voor nieuw behang; dan plakte je gewoon het behang over de leidingen heen. Elektriciteit diende in eerste instantie voor licht; het ‘nieuwe licht’ zoals men dat noemde, want het oude licht kwam van petroleumlampen en kaarsen. Maar elektriciteit diende ook voor kracht. Vooral kleine bedrijven waren vaak gebaat met één elektromotor waarop via allerlei banden en poulies andere werktuigen mee aangedreven konden worden. Door die bovenleidingen was er ook vaak storing en zat je zonder licht. Ik herinner mij de capriolen die Pleun Hengst - de plaatselijke elektricien - uithaalde om in de elektriciteitspalen te klimmen om daar een zekering of iets dergelijks te vervangen. Hij deed dan speciale schoenen aan met beugels en klom dan met gemak de paal in. Dat was een manier van klimmen waar ik jaloers op was, want zo zou ik ook wel willen klimmen. Tilledyk met bovenleidingen (1957)               Advertentie 1925