10 08, 2014

Familie Zuidema (deel I)

2014-08-10T14:52:41+00:0010 augustus 2014|1 Reactie

In een vorig bericht heb ik gemeld over de foto's die ik van Age Posthumus had ontvangen, maar ik had ook foto's ontvangen van Huig Dolleman uit Amsterdam. Hij stuurde mij foto's van de Zuidema familie. Van de Zuidema's had ik nog geen foto's, tenminste niet van deze mooie. Uit de mailwisseling met Huig Dolleman blijkt dat Andries Zuidema ook contact met Huig heeft gehad. Met de informatie van de beide mannen en met mijn aanvullende gegevens heb ik onderstaand verhaal gemaakt.    Handtekeningen onderaan de trouwakte We beginnen bij Sijtse Berends Zuidema (1835-1902) en Sijtske Pieters Porte (1838-1915). Dit echtpaar woonde in Hallum waar vijf kinderen worden geboren: Sijtske, Andries, Pieter, Sijtske en Berber. Hun eerste kindje Sijtske wordt slechts vijf maanden oud. Na de geboorte van Berber, in april 1868, verhuisde het gezin naar Minnertsga. In Minnertsga werden nog eens zes kinderen geboren: Grietje, Berend, Janke, Antje, Berend en Berendtje. Vóór 1862 wonen er (volgens het bevolkingsregister) wel Zuidema's in Minnertsga, maar het lijkt er nu nog op dat dit een andere familie is en dat er geen relatie is met Sijtse Berends Zuidema. Waar het gezin is komen te wonen in Minnertsga, is niet bekend. Maar de overlijdensakte van hun zoontje Berend in maart 1878 vermeld dat het gezin in het huis met nummer 71 woont. Links het pand waar Sijtse en Sijtske gewoond hebben Dit huis zou volgens de oude nummering het huis moeten zijn op de hoek Meinardswei-Tilledyk-Tsjillen waar vroeger schoenmaker De Vries woonden. De woning bestond toen uit twee wooneenheden. Nummer 71a was het voorste gedeelte en nummer 71 het achterste gedeelte. Sijtske baarde tijdens haar leven maar liefst elf keer. Maar naast het geluk van nieuw leven, was er ook verdriet. Het echtpaar heeft drie van hun kinderen op zeer jonge leeftijd verloren. Hun eerste kindje werd slechts 5 maanden oud en hun eerste Berend ook slechts 5 maanden oud. Hij overleed in maart 1877 toen Sijtske zwanger was van haar 10de kind dat in september 1877 werd geboren. Het bleek een jongetje te zijn. Hij kreeg de naam Berend, van zijn overleden broertje. Andries was het tweede kind van Sijtse en Sijtske. Hij trouwde op 23-jarige leeftijd in oktober 1886 met de 20-jarige Rinske Franses Nieuwhof die afkomstig was uit Wier. Rinske is vóór haar huwelijk, thuis in Wier bij haar ouders, al van een kind bevallen; Antje (juli 1886). Naar alle waarschijnlijkheid was Andries de vader van het kind, want bij de huwelijksvoltrekking erkend Andries het kind als het zijne. Andries Zuidema (1862-1950) Andries kwam uit een groot gezin, maar hij stichtte zelf ook een groot gezin. In het gezin worden 13 kinderen geboren. Op Antje na, zijn al die kinderen in Minnertsga geboren en gedoopt in de Nederlands Hervormde kerk, nu de Meinardskerk. Waar Andries met zijn grote gezin heeft gewoond, is nog niet helemaal duidelijk. In de notariële archieven komt zijn naam een aantal keren in verband met aan- en verkoop van een
Lees meer . .

7 04, 2013

L.A.B.O. chauffeur Dirk Kuiken hield er mee op (1979)

2013-04-07T18:13:30+00:007 april 2013|4 Reacties

Toen de L.A.B.O. en later de FRAM in Minnertsga nog een garage had op de Hermanawei, woonden er veel chauffeurs in het dorp. Als zij dienst hadden gingen zij in keurig uniform op de fiets naar de garage om hún bus op te halen. De meeste chauffeurs woonden toen in de Havenstrjitte en de Tsjerkestrjitte.
Lees meer . .

27 04, 2012

Schilderende serveerster in Leeuwarder lunchroom

2013-03-01T18:21:54+00:0027 april 2012|1 Reactie

Een omvangrijke bron van informatie uit vroegere tijden is het archief van de Leeuwarder Courant. Zo kwam ik onlangs onderstaand bericht tegen dat volgens mij een plekje verdiend op dit blog. Leeuwarder Courant 14 november 1957 Van de vroege morgen tot de late avond is Sjoerdje Kuiken (19) bezig met kopjes. Overdag is zij serveerster in de lunchroom van de fa. Peek aan de Voorstreek, waar zij de bezoekers van kopjes koffie-met-wat-er-bij voorziet en in haar vrije tijd tekent en schildert zij, bij voorkeur kopjes. In de bakvistijd zijn er héél wat meisjes die tekenaspiraties hebben; ze krabbelen elke stukje papier vol met ranke, slanke figuurtjes  en dromen ervan eens modetekenares te worden. Maar meeste verdwijnt deze liefhebberij uit de schooltijd, zodra zij aan het werk gaan - en meestentijds is het beroep heel wat prozaïscher dan zij zich hadden voorgesteld - of verkering krijgen. Bij Sjoerdje bleef niet alleen de liefhebberij, maar deze neemt nog steeds een belangrijker plaats in haar leven in. Sjoerdsje vult de koffiekopjes Och, de museumdirecties staan bij Sjoerdje thuis – zij woont in Minnertsga – nog niet in rijen voor de deur om te vragen of zij niet eens een expositie van het werk van dit Friese meisje mogen verzorgen. Ze zullen zelfs wanneer zij hun deskundig oog laten gaan over dit met liefde en ambitie vervaardigde werk, tal van fouten kunnen aanwijzen. De proporties deugen niet overal en het is duidelijk, dat de jeugdige schilderes een tekort aan materiaalkennis heeft. Maar dat weet Sjoerdje Kuiken zelf gelukkig allemaal best en zij pretendeert niet de begenadigde kunstenares te zijn. Ze tekent en schildert louter voor haar genoegen, hetgeen overigens niet wegneemt, dat zij probeert tot zo goed mogelijke prestaties te komen. Daarom ook volgde zij een schriftelijke tekencursus en daarom heeft zij contact gezocht met een andere amateurschilder in Minnertsga. Aanvankelijk beperkte Sjoerdje zich tot potlood- en krijttekeningen (krijt, nu ja, ook wel eens wenkbrauwstift) later ging zij over op waterverf en sedert enige tijd maakt zij ook olieverfschilderijtjes. Het kopiëren van foto’s van kinderen gaat haar vlot af en de ‘opdrachtgever’ zijn vol lof over de gelijkenis. Hier en daar boort de serveerster-schilderes haar fantasie aan door een andere achtergrond te maken en het merkwaardige is dat deze gedeelten lang niet het slechts zijn. Het zou aanbeveling verdienen, dunkt ons, wanneer Sjoerdje Kuiken haar enthousiasme en ambitie een hechte bodem van scholing kon geven. Zolang zij niet officieel les krijgt zit er maar één ding op: tekenen, tekenen en nog eens tekenen. En dat doet ze dan ook, zelfs van achter het buffet, wanneer er in de lunchroom ‘kopjes’ zitten, die het tekenen waard zijn.

Ga naar de bovenkant