21 04, 2014

Pake Pieter achter de bernewein yn 1929

2014-04-21T05:37:04+00:0021 april 2014|4 Reacties

Het is een hele klus om alle foto’s te digitaliseren die allemaal verstopt zitten in de 10-tallen mappen die bij mij in de boekenkasten staan. Zo nu en dan er maar even een uurtje aan spenderen, want het is de bedoeling dat uiteindelijk al die foto’s voor het digitale daglicht komen in de beeldbank van deze website. Dan kunnen anderen er ook mee van genieten, want er zitten prachtige plaatsjes bij. Zoals deze van Pieter Gerrits Bierma die hier op een prachtige mooie zomerdag in 1930 met zijn ‘pakesizzer’ aan de wandel is. Maar zoals vaak bij mij het geval is, probeer ik dieper in een foto te kijken dan dat je doorgaans doet. Eigenlijk zou ik een kijkje willen nemen in de bernewein om te zien wie daar in ligt. Maar helaas . . . . . . pake en de bernewein waren kennelijk belangrijker dan het kind dat er in lag. De familiegegevens er dan maar even bij zoeken. Omdat Pieter Gerrit Bierma (1876-1971) -de vader van Sietse, groenteman en wethouder- getrouwd was met Jantje Zoodsma (1878-1951), heb ik bijna alle familiegegevens bij de hand. Want mijn schoonvader – Jan Zoodsma – was een neef van Sietse Bierma. Daarom heb ik ook bijna de hele familie Zoodsma van voor 1950 in beeld gebracht en dan kom je ook bij de Bierma’s terecht. Neef Sietse Bierma overleed bijna twee maanden nadat hij mijn vrouw en mij voor de Burgerlijke Stand in de echt heeft verbonden. Om informatie over de Bierma’s te verkrijgen, kwam ik later terecht bij Sietse zijn broer Gerrit, die toen met zijn vrouw in Heerenveen woonde. Dat was een aangename middag herinner ik mij en ik kreeg van Gerrit een aantal foto’s mee naar huis. En daar was ook deze prachtige foto bij van pake Pieter achter de kinderwagen. 2e pand rechts woonde toen Pettinga de fietsenmaker De foto is, volgens broninformatie, gemaakt in de zomer van 1930. Pieter Bierma loopt hier op de Meinardswei, ter hoogte van het vroegere winkelpand van de firma Schotanus dat nu café – snackbar ’t Centrum is. Als Pieter 52 jaar is, wordt zijn eerst eerste kleinkind geboren, dat de naam heeft gekregen zijn vrouw Jantje. Het kleinkind is geboren in februari 1929 en als jonge pake ben je best trost op je eerste kleinkind; én dat mag gezien worden. Dus naar alle waarschijnlijkheid is deze foto niet gemaakt in 1930 maar in de zomer van 1929. Want dat is de eerste zomer die de kleine meid meemaakt; ‘yn de bernewein mei pake Pieter in slach toch de buorren’.

18 04, 2014

Oorlogsherinneringen van Pieter Steensma (deel III)

2014-04-18T08:59:18+00:0018 april 2014|0 Reacties

Pieter Steensma heeft herinneringen uit zijn jeugd, tijdens en na de WOII, aan het 'digitale papier' toe vertrouwd met de bedoeling deze te publiceren op de website Minnertsga vroeger. Pieter heeft zijn jeugd doorgebracht in Minnertsga en woont nu in Westerhaar-Vriezenveensewijk en is een zoon van Lolle Steensma en Geesje Bos. Voorafgaand aan Pieter zijn herinneringen had hij mij al meerdere berichten gestuurd met foto's en zijn aantekeningen er bij. Ook die krijgen nog een plaats op deze website. Maar in de aanloop naar 4 en 5 mei lijkt het mij passend om eerst zijn jeugdherinneringen over de WOII hier te plaatsen. Hierna het derde deel van Pieter zijn herinneringen. Kinderen vragen eten - Bron: http://www.Verzetsmuseum.org Alles werd schaars schreef ik al eerder. Dat merkten we in 1944 des te sterker. Toch hebben wij nooit echt honger gehad zoals in het westen van het land. Niet voor niets wordt de winter van 1944 nog altijd de hongerwinter genoemd. We merkten dat ook omdat veel kinderen uit de grote steden in het westen naar Friesland werden gebracht om aan te sterken en ook omdat mensen uit die streken op de één of andere manier naar Friesland kwamen om te proberen voedsel te kopen of te ruilen. Ze werden zo goed mogelijk geholpen en natuurlijk, zoals het zo vaak gaat, waren er ook mensen die zich hierdoor probeerden te verrijken door hoge prijzen te vragen of door ruilen aan kostbare sieraden te komen. De “zwarthandelaars”. De meesten echter hielpen waar ze konden. Zo herinner ik me dat er op een dag mensen kwamen uit Voorburg. Ze kwamen op een oude bakfiets, dwars door Zuid- en Noord-Holland, over de Afsluitdijk, wonder boven wonder langs de Duitse wachtposten en uiteindelijk kwamen ze in Minnertsga terecht. Een echtpaar met een jongen van een jaar of 14 of 15. Hoe precies weet ik niet maar de jongen kwam bij ons terecht. Kreeg een paar nachten een slaapplekje op zolder en at bij ons. Overdag gingen ze langs boeren en gardeniers om eten te pakken te krijgen. Na een maaltijd weet ik nog dat de jongen met zijn vingers elk aardappelkruimeltje oppikte van het tafelkleed tot mijn moeder zei: "Toe jo, neem nog maar wat er zijn nog aardappels". Hij antwoordde: "Maar dit kan niet weg". Moeder zei: "Maar de vogeltjes moeten ook wat, neem nog maar een paar aardappels". Hij vond het maar zo zo dat het tafelkleed buiten werd uitgeschud. Als je dan ziet en in de krant leest wat er tegenwoordig aan eten wordt weggegooid dan denk je daar wel eens aan terug. Misschien dat ouderen die daar schande van spreken wat beter worden begrepen als men dit leest. Als we in onze jeugd van iemand eens een paar radijsjes of een worteltje kregen was dat een traktatie. We hadden in Friesland in de dorpen het geluk dat verschillende mensen een stukje grond hadden en iets konden verbouwen. De mensen uit Voorburg zijn met een flink beladen bakfiets, en vraag niet hoe,
Lees meer . .

13 04, 2014

Oorlogsherinneringen van Pieter Steensma (deel II)

2014-04-14T17:00:21+00:0013 april 2014|1 Reactie

Pieter Steensma heeft herinneringen uit zijn jeugd, tijdens en na de WOII, aan het 'digitale papier' toe vertrouwd met de bedoeling deze te publiceren op de website Minnertsga vroeger. Pieter heeft zijn jeugd doorgebracht in Minnertsga en woont nu in Westerhaar-Vriezenveensewijk en is een zoon van Lolle Steensma en Geesje Bos. Voorafgaand aan Pieter zijn herinneringen had hij mij al meerdere berichten gestuurd met foto's en zijn aantekeningen er bij. Ook die krijgen nog een plaats op deze website. Maar in de aanloop naar 4 en 5 mei lijkt het mij passend om eerst zijn jeugdherinneringen over de WOII hier te plaatsen. Hierna het tweede deel van Pieter zijn herinneringen. Ferniawei omstreeks begin WOII Alles werd steeds krapper. Het ging stapje voor stapje. Eerst werd gas en elektrisch ‘s avonds om negen uur afgesloten. Later was dat er helemaal niet meer. Brandstof was niet meer te krijgen.  In de winter werd de kachel gestookt met sjudden Dat was een overblijfsel van vlas. Precies weet ik het niet maar ik meen dat het overbleef na het vlas braken. Er werd een fles in de kachel geplaatst en daar om heen werden de sjudden aangestampt, het kon ook met zaagsel. De fles werd er heel voorzichtig uitgehaald. In het gat kwamen stukjes papier en dunne takjes en dat werd in brand gestoken. Als je geluk had en de schoorsteen trok goed dan gingen de sjudden of het zaagsel gloeien en dan had je voor een poos een warme kachel. Ik herinner me ook dat we nog weer wat later een grote kookkachel in de kamer hadden staan. Die werd gestookt met proppen stro om het eten gaar te krijgen Zo’n prop stro was gauw uitgebrand dus je lag op knieën voor de kachel stroproppen te draaien en die steeds weer in de kachel te gooien tot het eten gaar was. En ‘s avonds. Geen verlichting. Er werd van alles geprobeerd. Carbidlampen. Tot ook het carbid op was. Sommige mensen hadden een apparaat van een naaimachine en een dynamo in elkaar geknutseld. En dan maar om de beurt draaien aan de slinger van de naaimachine. Anderen hadden een fiets op de kop in de kamer met de dynamo op het achterwiel. Draden naar een lampje op tafel en om de beurt aan de trappers draaien. Nog later kwamen de olielampjes. Een glazen mosterdpot met raapolie, zelf een drijvertje gefabriceerd van kurk en een stukje blik. Daarin een kousje van een katoenen draadje en ziedaar een klein vlammetje. Carbidlamp op fiets. (foto: Wikipedia) Kaarsen waren er allang niet meer te krijgen. Overdag er op uit om te kijken of er ergens nog een eenzame boom om te zagen viel. Maar dan moest je wel uitkijken dat de politie, de Duitsers of de landwacht (Nederlanders die in dienst van de Duitsers waren gegaan) je niet snapten. Die landwachters waren ook nog de beroerdsten. Als je ergens een litertje melk bij een boer op de kop had getikt en je werd aangehouden
Lees meer . .

5 04, 2014

Hein Haarsma op it hynder nei de winkel

2014-04-06T15:38:24+00:005 april 2014|1 Reactie

Griet Haarsma-Visser stjoerde in bysûndere foto fan Hein Haarsma (1928-1999) dy, sa likket it, mei it hynder om boadskip gie nei de winkel. De foto is nei alle gedachte makke túsken 1945 en 1950. Hy is net sa skerp, mar dêrom net minder mooi. Hein Haarsma (1928-1999) Hein sit hjir op it hynder fan Klaas Terpstra. Klaas wenne oan de Skeltingawei, krekt oer it spoar it earste spultsje rjochts. Hein wie dêr faak te helpen. De winkel wer't Hein mei it hynder foar stiet, is de winkel fan Bernardus Winsemius en Antje Bouma. Hja hiene in krûdenierswinkel oan de Meindardswei - no nûmmer 30 -. Bouwe de Wit kocht letter it pand om de in winkel yn te begjinnen mei radio's, húshâldlike apparaten en letter ek tillevyzjes. Hein wie in soan fan Piet Haarsma en Antje Joostema. Hja wennen oan de Hege Buorren wer't heit Piet in skuonmakkerij hie, mar ek in kapperssaak en hy ferkocht rokerij. Hein is letter trouwt mei Sijke de Boer út Berltsum. De foto sit ek yn de byldbank.

5 04, 2014

Auke Noordstra (1937-1999)

2014-04-06T15:38:41+00:005 april 2014|0 Reacties

Henny Noordstra uit Wognum (NH) stuurde mij enkele foto's van haar vader Auke (1937-1999). Auke was een verknocht vrachtwagenchauffeur, maar de meeste Minnertsgaasters zullen hem zeker herinneren als chauffeur van touringcars. Hij ging vaak als chauffeur mee met de muziekvereniging Oranje. Henny heeft daarover mooie verhalen gehoord van haar vader.  Auke Noordstra (1937-1999) Volgens Henny is haar vader als (internationaal) chauffeur begonnen bij de firma Althuisius in Tzummarum. Daarna kwmm hij in dienst de firma S. Vrieswijk. In de jaren '70 werd hij ook touringcarchauffeur. Hij heeft gewerkt bij Postma en Slof tours en tot in de laatste jaren van leven werkte hij bij touringcarbedrijf Paulusma. Tussendoor reed hij nog voor Vrieswijk in de bietencampagne, maar hielp ook weleens andere transportbedrijven uit de brand. Deze foto's staan ook allemaal in de beedlbank.   Auke achter het stuur tijdens de suikerbietencampagne   Auke aan het bietenslechten   Auke Noordstra (midden). Wie zijn de andere mensen?        

Ga naar de bovenkant