Toanderke fiskje

2013-02-02T06:40:42+00:0021 januari 2012|0 Reacties

Publicatie uit 'Ald Barradiel' van de Oudheidkundige Vereniging Barradeel (juni 2010) Tot nu toe laat het warme weer het afweten; de wind zit voortdurend in de verkeerde hoek én het lijkt wel of die daar vastgevroren zit. Laten we hopen dat juni een warmer weertype met zich meebrengt. Ik kreeg ‘mooi weer gevoelens’ bij het doorbladeren van mijn verzameling dorpsgezichten. Op de foto zijn allemaal jonge hengelaars druk in de weer om ‘toarnderkes te fiskjen’. Stijf op de kant zitten ze met een stok-met-een-touwtje te wachten tot ze beet krijgen. Wat is dat prachtig, zo gewaagd op op de rand te zitten. Gelukkig was er een oudere persoon die een oogje in zeil hield. Of het wat ‘bite’ wilde spreekt niet uit de foto, maar in de regel was het met dit soort van activiteiten dat het optimisme hoger stond dan het geduld bij de jeugd. Zelf heb ik dit dorpsbeeld met havenkom niet meer gekend. Net voordat ik het levenslicht zag is de havenkom gedempt. ‘Ús mem’ vertelde mij eens dat, toen ik mij aandiende, dat de ziekenhuisauto (zo werd die toen genoemd) door het zand moest rijden om bij de woning te komen. Mijn ouders woonden toen aan de Meinardswei aan de noordkant van de kerk. In mijn geboortejaar werd de eerste file in Nederland ook een feit. Deze file stond op Eerste pinksterdag, 29 mei, vlakbij Utrecht. Vele Nederlanders die toen in het bezit waren van een auto, waren het pinksterweekend er op uitgetrokken en dat kon de rotonde bij Utrecht niet aan. Mensen die niet in het bezit waren van zo’n prachtig vervoermiddel, genoten langs de kant van de weg van de lange rij auto’s. Enkele jaren later, toen wij groot genoeg waren om alleen de straat op te gaan, genoten wij ook van de auto’s. Dat waren de auto’s die bij ons door het dorp reden. Op zondagmiddag gingen wij gewapend met een schoolschrift en een potlood naar de ‘buorren’ om daar kentekens van auto’s te noteren. Wij hadden net lezen en schrijven geleerd, dus een en ander moest ook in de praktijk worden gebracht. Maar ook het optimisme ging bij ons boven het geduld, want zoveel auto’s kwamen er toen nog niet door het dorp.