Op zaterdagavond 12 oktober (2025) gaf Muziekvereniging Oranje een indrukwekkend concert onder de titel 80 JIER FRIJHEID. Het programma bestond uit acht aangrijpende 2-minutenverhalen over gebeurtenissen die zich tijdens en na de Tweede Wereldoorlog in Minnertsga hebben afgespeeld. Muziek en verhalen vulden elkaar op prachtige wijze aan en maakten diepe indruk op het publiek.

Na afloop van het concert kregen we meerdere verzoeken om de 2-minutenverhalen ook in de dorpskrant te publiceren, zodat ook degenen die niet aanwezig konden zijn kennis kunnen maken met deze bijzondere verhalen. In de dorpskrant is verhaal al gedupliceerd en daarom is het ook op deze website geplaats zodat er nog meer mensen het kunnen lezen. 

De Duitse bezetter vaardigde een besluit uit dat in de jaren daarna bekend zou worden als de klokkenroof. Een hard woord, voor een stille tragedie. Overal in het land – ook hier in Minnertsga – werden de bronzen kerkklokken uit de torens gehaald.  Niet vanwege hun klank of hun geschiedenis, maar om hun metaal. Brons werd oorlogsmateriaal; klokken veranderden in kanonnen. En zo verstomde een geluid dat eeuwenlang het ritme van het leven bepaalde. De klokken die uitnodigden tot vreugde, die troost boden bij verlies, die de tijd aangaven in een wereld zonder haast – ze werden meegenomen. Wat achterbleef, was stilte.

Maar soms geeft de geschiedenis haar geheimen terug.

Een aantal jaren geleden dook er onverwacht een oude grammofoonplaat op, diep weggestopt in een familiearchief hier in het dorp. En daar, tussen het ruisen van de tijd, klonk plots het vertrouwde luiden van de klokken van Minnertsga – als een stem uit het verleden die zich opnieuw liet horen. Sijbe Reins Faber, ‘myn pake’ was toen een van de kerkvoogden. Hij leidde de opname voor de grammofoon in het met de woorden: “ Op dizze stille maaitiidsjûn op 17 maart 1943, op de ein fan de bidstond fan it gewas, litte wy de stimmen fan ús klokken fêstlizze as in oantinken foar dy’t nei ús komme. Us klokken falle as offer foar it oarlochsgeweld. God wêz ús geneedich!”.

Vanavond, ruim tachtig jaar na die bewuste stille maaitiidsjun in 1943, terwijl de muziek klinkt en u luistert, klinkt ook die herinnering mee. Aan een klank die ooit werd geroofd, maar nooit volledig kon worden weggevaagd.

[na dit verhaal luiden de klokken van de grammofoonplaat en begon de muziek te spelen]

Luister naar de opnames vanaf de grammofoonplaten.